Damian Lemański
aka Damian Wolf Wagabunda
Born in 1985, he is a Polish photographer based in Warsaw. The focus of his photography is on man and his place in the modern world. Often takes up subjects that do not attract media attention, but are particularly consistent with his sensitivity and tender view of the world. The everyday life of small communities is an inexhaustible source of inspiration for him. Through photographs, Lemański looks at the moral condition of people, by which he means above all the treatment of each other and responsibility for the community and the world.
While working, he uses his empathy and attentiveness, engaging strongly with the subject and getting close to his heroines and heroes. Being sincere in his intentions and open in his contact, he wants to create an environment in which the people photographed feel safe and comfortable.
He learned photography at the European Academy of Photography (the school of Izabela Jaroszewska, PhD) and at workshops in Poland, Hungary and the United States. He comes from Korsze – a small town in the Warmian-Masurian voivodeship. And although he currently lives and works in Warsaw, he continues to pursue personal projects in his hometown.
Vagabond & dreamer.
From November 2011 until May 2012 Damian traveled across South America. From this solitary expedition he made a film "181".
In October 2015 Damian longed for the dust of the road and went on another journey. This time Wagabunda took his bicycle and cycled from Poland to Senegal. During this trip, together with the Foundation "Hearing Africa", he was collecting money for the education of deaf girl, Makane Dieng. From this expedition Damian made a film "Restaurant" which had a premiere in February 2018.
In early 2019, he flew to the Greek island of Lesbos, home to Europe's largest refugee camp, because he wanted to get to know the people so many fear without knowing them at all. For several weeks, walking between tents in the so-called jungle next to the Moria camp (which he was not allowed into) and in other parts of the island, he met hundreds of people who willingly invited him for warm tea around the campfire or a meal in the tent that was currently their home, shared bread they had just baked in an oven dug into the ground, and shared poignant stories. He met people who live in inhumane conditions and try to maintain their dignity, people who, having little, take offense if one eats too little when they frequent what they have. He also met a wonderful Greek couple there, Katerina and Nikos, who host the residents of the Moria and Kara Tepe camps for lunch at their restaurant six days a week and drive the meals to the site. They are assisted by many volunteers, including those from Poland.
In October 2019, he visited Senegal again – this time commissioned by the Polish Medical Mission to document the organization's efforts to prevent malnutrition among children.
He took the opportunity to meet once again with Makane – the girl he supported 3.5 years earlier – and to organize a fundraiser for her further education.
In recent times he left his heart in Lunik 9, a Roma settlement in Slovakian Košice, among the children living there. To not die from time to time he is visiting this place.
Everyday he tries to love.
photo: Vladimir Zivojinovic
Damian Lemański
aka Damian Wolf Wagabunda
Urodzony w 1985 roku jest polskim fotografem zamieszkałym w Warszawie. W swojej fotografii koncentruje się na człowieku i jego miejscu we współczesnym świecie. Często podejmuje tematy, które nie skupiają uwagi mediów, ale są szczególnie spójne z jego wrażliwością i czułym spojrzeniem na świat. Codzienne życie małych społeczności jest dla niego niewyczerpanym źródłem inspiracji. Poprzez swoje fotografie przygląda się kondycji moralnej ludzi, przez którą rozumie przede wszystkim wzajemne traktowanie się i odpowiedzialność za wspólnotę i świat.
Podczas pracy wykorzystuje swoją empatię i uważność, mocno angażując się w temat i zbliżając do swoich bohaterek i bohaterów. Będąc szczerym w intencjach i otwartym w kontakcie pragnie stworzyć warunki, w których fotografowane osoby będą się czuły bezpiecznie i komfortowo.
Fotografii uczył się m.in. w Europejskiej Akademii Fotografii (szkole dr Izabeli Jaroszewskiej) i na warsztatach w Polsce, na Węgrzech oraz w Stanach Zjednoczonych. Pochodzi z Korsz – małego miasta w województwie warmińsko-mazurskim. I choć aktualnie mieszka i pracuje w Warszawie, nadal realizuje osobiste projekty fotograficzne w swoich rodzinnych stronach.
Wagabunda i marzyciel.
Na przełomie 2011 i 2012 roku przez 181 dni włóczył się po Ameryce Południowej. Z tej samotnej wyprawy powstał film "181".
Zaś w roku 2015 ruszył rowerem z Mazur do Afryki, by po 171 dniach dojechać do Dakaru w Senegalu. Podczas tej wyprawy, wraz z fundacją "Usłyszeć Afrykę", zbierał pieniądze na edukację głuchej dziewczynki, Makane Dieng. Z tej wyprawy Damian stworzył film "Restauracja", który swą premierę miał w lutym 2018 roku.
Na początku 2019 roku poleciał na grecką wyspę Lesbos, gdzie jest największy w Europie obóz dla uchodźców, ponieważ chciał poznać ludzi, których tak wielu boi się w ogóle ich nie znając. Przez kilka tygodni chodząc pomiędzy namiotami w tak zwanej dżungli obok obozu Moria (do którego nie został wpuszczony) oraz w innych miejscach wyspy poznał setki ludzi, którzy chętnie zapraszali na ciepłą herbatę do ogniska, czy posiłek w namiocie, będącym aktualnie ich domem, dzielili chlebem, który właśnie wypiekli w wykopanym w ziemi piecu i dzielili przejmującymi historiami. Poznał ludzi, którzy żyją w nieludzkich warunkach i starają się zachować godność, ludzi, którzy mając niewiele obrażają się, jeśli zje się za mało, gdy częstują tym, co mają. Poznał tam również wspaniałą parę Greków, Katerinę i Nikosa, którzy 6 dni w tygodniu goszczą na obiedzie w swojej restauracji mieszkańców obozów Moria i Kara Tepe oraz zawożą posiłki na miejsce. Pomaga im w tym wielu wolontariuszy, w tym także z Polski.
W październiku 2019 roku ponownie odwiedził Senegal – tym razem na zlecenie Polskiej Misji Medycznej, by udokumentować działania organizacji na rzecz zapobiegania niedożywieniu u dzieci. Korzystając z okazji spotkał się jeszcze raz z Makane – dziewczynką, którą wsparł 3,5 roku wcześniej – oraz zorganizował zbiórkę funduszy na jej dalszą edukację.
Co jakiś czas odwiedza Lunik 9, romskie osiedle w słowackich Koszycach, gdzie zostawił serce wśród dzieci tam mieszkających.
Na co dzień stara się kochać.